بررسی رابطه بین دوره تصدی حسابرس و مدیریت فعالیت‌های واقعی در شرکت‌های دارویی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

مقدمه: نگرانی ناشی از آثار روابط درازمدت حسابرس و صاحبکار بر استقلال حسابرس و کیفیت حسابرسی موجب تدوین مقرراتی مانند تغییر اجباری حسابرسان برای محدود کردن این روابط شده است‌ اما در مورد افزایش روابط درازمدت و رفتارهای مدیریتی، نتایج متناقضی وجود دارد. از این‌رو، این پژوهش به دنبال بررسی رابطه بین دوره تصدی حسابرس و مدیریت فعالیت‌های واقعی در شرکت‌های دارویی است. روش پژوهش: برای اندازه‌گیری مدیریت فعالیت‌های واقعی از سه شاخص اضافه تولید، هزینه‌های اختیاری غیرعادی و جریان‌های نقد عملیاتی غیرعادی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه شرکت‌های دارویی پذیرفته ‌شده در بورس اوراق بهادار تهران و نمونه‌ آماری شامل 20 شرکت فعال در صنعت دارویی در بازه زمانی 1391- 1383 است. هم‌چنین، این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و روش آن از نوع همبستگی و پس‌رویدادی است. برای آزمون فرضیه‌های پژوهش از الگوی داده‌های ترکیبی استفاده شده است. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که بین دوره تصدی حسابرس و شاخص‌های مدیریت فعالیت‌های واقعی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. هم‌چنین، رابطه بین دوره تصدی حسابرس با هزینه‌های تولید غیرعادی متفاوت از رابطه آن با هزینه‌های اختیاری غیرعادی است. نتیجه‌گیری: تفسیر یافته‌ها بیانگر آن است که روابط درازمدت بین حسابرس و صاحبکار موجب ایجاد یک رابطه دوستی بین آن‌ها شده و استقلال حسابرس را کاهش می‌دهد. هم‌چنین، به نظر می‌رسد شدت این رابطه در شرکت‌هایی که از طریق اضافه تولید، فعالیت‌های خود را مدیریت می‌کنند نسبت به شرکت‌هایی که هزینه‌های اختیاری خود را مدیریت می‌کنند، بیشتر است.   واژه‌های کلیدی: دوره تصدی حسابرس، اضافه تولید، هزینه‌های اختیاری غیرعادی، جریان‌های نقد عملیاتی غیرعادی.